SEHEMU YA 1
Mishale ya saa, ilikuwa imesimama katika alama ya tano na dakika kumi na tano usiku. Usiku ulikuwa mzito, lakini anga lilikuwa safi. Mvua haikunyesha, na upepo haukuwa na makelele. Gari moja ya kifahari lilikuwa likikata barabara ya changarawe kwa kasi, likiacha nyuma vumbi zito lililofunika miti ya miembe iliyokaa kimya kama mashahidi wa tukio lisilojulikana.
Ndani ya gari hilo alikuwepo msichana mdogo wa miaka 22, mrembo aliyevaa nguo za gharama, lakini macho yake yalionyesha huzuni iliyozidi urembo wake. Alikuwa akijaribu kufuta machozi, huku simu yake ikiwa kimya, japokuwa alikuwa akiipapasa kila baada ya sekunde chache, kama akisubiri ujumbe au simu ambayo haikuja.
Gari lilisimama mbele ya geti kubwa la chuma lililopambwa kwa taa za kisasa. Kamera ya usalama ilimulikwa kuelekea kwenye kioo cha mbele. Geti lilifunguliwa taratibu na gari likaingia hadi sehemu ya maegesho ya kifahari.
Msichana yule alishuka taratibu na kabla hajasogea mbali, mlango mkubwa wa jumba hilo ukafunguliwa. Mwanamke mmoja wa makamo, mwenye sura iliyochoka na macho yaliyojaa wasiwasi, alimtazama yule msichana kwa mshangao.
“Maya…?” alitamka kwa sauti ya mshangao, akielekea mbio kumkumbatia msichana huyo. Maya alikumbatia mwili wa mwanamke huyo kwa nguvu, akibubujikwa na machozi makali.
“Mama… nimeamua kurudi. Sina pa kwenda tena…”
Mama yake alimtazama kwa mshangao mchanganyiko wa furaha na hofu. “Mbona hujanitaarifu…? Nini kimetokea binti yangu?”
Maya hakujibu. Aliangalia juu, macho yake yakiwa mekundu, kisha akasema kwa sauti ya chini, “Nilimkuta na yule mwanamke. Chumbani kwetu. Kitandani kwangu...”
Kabla mama yake hajapata muda wa kuuliza zaidi, mlio wa gari nyingine ukakatisha ukimya. Wote wakageuka na kutazama upande wa mlango wa kuingilia, ambapo Toyota Land Cruiser nyeusi ilisogea na kusimama kwa breki kali. Mlango wa dereva ukafunguliwa, na mwanaume wa makamo, aliyevaa suti nadhifu, akashuka kwa haraka.
“Maya…! Tafadhali nisikilize!”
Maya aligeuka kwa haraka, akamkazia macho bila aibu. “Wewe si mwanaume… Wewe ni mnyama! Umenifanyia kitu ambacho hata adui yangu hasitahili!”
“Tafadhali nisikilize—”
“Nisikilize? Baada ya kunidhalilisha kiasi kile? Kuingiza mwanamke mwingine kwenye kitanda chetu? Hiyo nyumba niliyoijenga kwa moyo wangu wote?”
Mama yake alisimama katikati yao, akiwa haamini kile anachosikia. “Jamani… haya yote yanatokea kweli?”
Mwanaume yule alinyamaza, akainama kwa aibu. Maya alipiga hatua kwenda ndani, lakini ghafla akasimama na kumtazama mama yake. “Nimekosea kuamini mapenzi. Nimekosea kumwamini mwanaume, na sasa… sitarudi tena nyuma.”
Aliingia ndani kwa kasi, akiacha mlango wazi nyuma yake. Mwanamume yule alibaki akiwa amesimama kimya, akitazama giza lililokuwa likitanda. Hakuwa na la kusema tena.
Ndani ya nyumba, Maya alipanda ngazi haraka, akaingia chumbani kwake alichokulia. Harufu ya kumbukumbu zilitawala. Ukuta uliokuwa na picha zake za utotoni, kitanda cha kizamani kilichokuwa na godoro laini, na pazia jeupe lililokuwa likipepea taratibu kwa upepo wa usiku. Alijilaza juu ya kitanda hicho, machozi yakimtiririka kimya kimya.
“Naanzia hapa… naanzia upya,” alijisemea kwa sauti ya ndani.
Wakati huo, chini ya ghorofa, mama yake alikuwa akimtazama yule mwanaume huku akitikisa kichwa kwa huzuni. “Nilikwambia mwanangu si mtoto wa kuchezewa. Lakini ukaona ujanja…”
Hakukuwa na jibu, hakukuwa na sababu. Usiku ule ulikuwa na uzito wa zaidi ya hewa. Ndani ya jumba la kifahari, moyo wa msichana ulianza kutengeneza makazi mapya, moyo wa mwanamke aliyevunjika, lakini bado akiamini kuwa hata mawe yanaweza kutoa maua...
